Friends

Whatsapp:
- "psst, heb je je bagage al?"
- "Nee, ben nog bezig met een avondvierdaagse"
- "hahaha, het vliegtuig uit?"
- "Ja richting bagage"
- "Als ik bij de goede uitgang sta, dan zie je me meteen"
- "Ik ben eruit, haha, sta je buiten?"
- "Nooo, ik stond verkeerd. Kom eraan!"

Sukhothai is een heel mooie stad. Je kan er de hele dag rondjes fietsen en oude gebouwen bekijken, maar na die ene dag.. is het ook wel klaar. Op het busstation vertellen ze me dat er een bus naar Chiang Mai gaat met een ritje van zo'n 5,5 uur. Nouja, oké, de bus heeft airco en als ik nou niet teveel water drink, dan hoef ik ook niet constant te plassen. Dat het uiteindelijk 7 uur rijden werd, vergeten we maar. En dat ik duidelijk te weinig rantsoen had ingeslagen en mijn maag echt wel aan het knorren was aan het eind van de rit, ook. Je leest wat, je puzzelt wat, je dut even in en dan ben je er zo! Hoe noordelijker we reden, hoe groener de omgeving en uiteindelijk kwamen de bergen in zicht. Op deze manier kan ik wel de hele dag in de bus zitten, prachtig.

Nu in Chiang Mai stopt mijn route als soloreiziger. Spannend en ook wel weer wennen, want hoe erg je ook denkt dat je alleen zult zijn, je bent het nooit! Niet als je niet wilt tenminste. Je kan doen wat je wilt en vooral niet doen wat je niet wilt. Nu kan dat natuurlijk nog steeds, maar het is wel even handig om te vragen wat je reismaatje eigenlijk wilt. En nu na één dag samen.. is het als nooit tevoren.

"Ik ga douchen" zeg ik en sta op om mijn handdoek en pyjama te pakken. "Oke, doei" zegt Daisy terwijl ze niet opkijkt van haar telefoon. 1 minuut later sta ik weer terug in de kamer. "Er zit een kakkerlak". "Oke" antwoord ze en kijkt nog steeds niet op. "Ik ga wel naar boven, ik ga niet bij dat beest in de douche staan". "Oke, doei" zegt ze opnieuw. Achja, kakkerlakken, het is niet echt iets nieuws meer na Suriname.

Vriendschap is een gek iets. Je vindt iemand aardig en bedenkt dan dat het wel leuk is om samen dingen te ondernemen. Want hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Als het niet meer leuk is, neem je afscheid en ontmoet je zo weer nieuwe mensen waar je dan voor onbepaalde tijd een band mee hebt. Alleen het vinden van echte vrienden is niet zo makkelijk merk ik wel, nu ik toch (iets) ouder word. Toen ik een jaar of 8 was kon ik buiten spelen met iemand en onschuldig de vraag stellen "zullen wij vriendinnetjes zijn?", nu is dat helaas toch wat ingewikkelder geworden. Zoals eigenlijk alles ingewikkelder wordt als je leeftijd stijgt. Mijn groepje van meest dichtbijstaande vrienden is niet heel groot, maar wel heel kostbaar. Dankbaar ben ik dan ook dat ik mijn avontuur nu verder kan vervolgen met één van die kostbare mensen.

De kamer is prima voor ons tweeën. Allebei een eigen bed; een kast die we toch niet gaan gebruiken; en als we willen kunnen we een dansje doen in de ruimte die nog over is. 's Avonds kunnen we de airco aanzetten en slapen we zelfs met een extra dekentje, het is immers wel wat frisser zo. PATS klinkt het heel hard, daarna een vreugdekreetje "jaaa, ik heb hem! Oke, ik leg hem op het nachtkastje. Als ik nou één Baht zou krijgen voor elke mug die ik te pakken krijg, dan zou ik zo rijk zijn" zegt Daisy blij. Ondertussen zit ik op bed en elke keer als er een mug iets te dichtbij komt, blaas ik er naar. "Uh, ja kom op, beetje actief hoor, je blaast ze allemaal naar mij, ze moeten juist dood". Ik klap zachtjes in mijn handen "oh, mis, jammer" zeg ik en ik grijns. Dan opeens klap ik hard in mijn handen, precies op mijn middelvinger zit een geplette mug. Ik steek hem naar Daisy op en zeg "één Baht voor mij"

We hebben tempels gezien een frisse passievrucht smoothie gedronken, olifanten bezocht (deze keer op een heel mooie, veilige en vooral geweldloze plek) en gesport. Het is leuk samen.

PS. Wisten jullie dat Chiang 'olifant' betekent in het Thais?