Taxi

"Sir, where can I get a taxi?" De man achter het eettentje kijkt verveeld, waarschijnlijk gebeurt dit dagelijks, en hij wijst naar de plek waar ik nog geen 30 seconden geleden stond. Het  is een uitrit. Wat sta ik hier te doen..? 

Oke, so far so good. Geen vertraging met het vliegtuig en ik ben nog niet ziek. Ik maak me meer druk om wat daarna gaat komen, want het vliegveld in Bangkok ligt helemaal niet in het centrum en je moet dus nog met de taxi. Of het openbaar vervoer. Dat ik dan al meer dan 14 uur onderweg ben en nog geen oog heb dicht gedaan, vergeten we dan maar even.

Goed, het vliegtuig uit is niet zo moeilijk. Volg de bordjes 'immigratie' en je komt vanzelf in een lange rij met mensen te staan die ook voor maximaal 30 dagen Thailand in willen. Paspoort geven met het ingevulde 'arrival' kaartje en hup STEMPEL 1. Best een leuk momentje. Zoals op internet stond aangegeven (ik heb mijn huiswerk goed gedaan) heb je een trein die ergens in het centrum aankomt en vanaf daar kan je dan met de taxi. Zoals altijd op vliegvelden was alles helemaal duidelijk en voor 45 Bath (= €1,10) zit ik in de trein. Op een of andere manier houd ik wel van treinen. Het is allemaal zo duidelijk en begrijpelijk als je er eenmaal in zit. Het gaat van A naar B en je hoeft je niet druk te maken over de route of de kosten.

"Hello, I have to go to Khao San Road". Dat is niet helemaal waar, maar ik denk niet dat die man weet waar mijn hostel ligt, dus ik kan wel lopen als ik eenmaal in de buurt ben. "Straight ahead with the bus, or to the left you can get a taxi". "Thank you!!". 

ALLES PLAKT. Echt alles. Behalve 30 graden is het ook een drukkende warmte en met lange spijkerbroek aan is dat niet zo fijn. 

En daar sta ik dan, op een stoep. Het verkeer raast voorbij en ik denk alleen maar 'er moet een meter in die taxi zitten, er moet een meter in die taxi zitten'. Een van de bekendste vorm van oplichterij is meer betalen voor een taxirit dan eigenlijk hoeft. Voor mij stappen 4 andere mensen met rugzak in een tuktuk. Als zij het kunnen, kan ik het ook! Voor ik het weet stopt er vanzelf al een taxichauffeur naast me en vraagt waar ik heen moet. "yeah, get in, get in". Hij mag hier eigenlijk niet staan en rijdt al weg voor ik goed en wel zit. "Do you have a taximeter?" En ik wijs naar zijn dashboard.
"No, meter no good, no meter no good, you pay too much".
"No, I want a meter, do you have a meter?"
"No, too much, too much"
"DO YOU HAVE A METER?"
"No meter? Get out"
En voor ik het weet sta ik 10 meter verder weer buiten de auto. Ik loop een stukje verder. En weer naar de plek waar de andere reizigers in hun tuktuk stapten. En weer terug. Hoe krijg ik een goede taxi?
"Sir, where can I get a taxi?" De man achter het eettentje kijkt verveeld, waarschijnlijk gebeurt dit dagelijks, en hij wijst naar de plek waar ik nog geen 30 seconden geleden stond. Het is een uitrit.
"Where do you go?"
"Sam, uhm, samsen road.."
"No"
En hij rijdt door.
" Come, come, where do you go?"
"Samsen.. wait, let me check it"
"No"
En ook hij geeft gas.
Oke, dit moet me lukken. Ik heb m'n adres gereed in het Engels en kan hem zelfs vertalen naar het Thais.
"Samsen road 2?" En ik laat het Thaise adres zien.
"Yeah, get in, get in"
"Do you have a taximeter?"
"Yes, some taxi's don't, that's not good"
Heel even twijfel ik nog, maar oke, ik wil naar mijn hostel, ik vertrouw er maar op.
Een paar meter verder stopt de auto voor nog 2 mensen. Zij moeten (heel toevallig) ook naar Samsen Road. 75 Bath (= €2,00) later, wat we ook nog delen door 2, sta ik bij mijn hostel.

Ik ben er hoor. Veilig en wel en heb de eerste tempels al gezien. Of het mijn stad is weet ik niet. Overal zijn mensen en auto's en de hitte is drukkend. Maar, ik ben er.

PS. Wist je dat Bangkok eigenlijk geen Bangkok heet? De Thaise naam is:
Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit. Afgekort ook wel Krung Thep.